„Jestem psem, jestem drapieżnikiem, gryzę. Taka jest moja natura. Oczywiście potrafię nad sobą panować. Nie gryzę każdego, kogo spotkam, nie gryzę w każdej sytuacji.”
Joel Dehasse „Agresja u psów”
No właśnie, dlaczego psy gryzą? Najprościej – aby osiągnąć jakąś korzyść lub aby czegoś uniknąć. Jednak w kontekście ewolucyjnym, aby gatunek przetrwał, zwierzęta rozwinęły umiejętność radzenia sobie w sytuacjach konfliktowych za pomocą rytualizacji i wzajemnej oceny możliwości przeciwnika. Zachowania agresywne są prezentowane są w ostateczności, gdy wyczerpią się inne formy rozwiązania konfliktu.
Wg Jamesa O’Heare, ogólna klasyfikacja behawioralna zachowań agresywnych dzieli ją na:
- agresję reaktywną (gdy zwierzę jest prowokowane do ataku na innego osobnika, lub gdy poddawane jest działaniu bodźcom awersyjnym)
- agresją instrumentalną (gdy zwierzę chce osiągnąć jakiś efekt – uzyskać coś pożądanego, lub uniknąć czegoś niepożądanego)
Według czynników anatomicznych i fizjologicznych, agresją dzielimy na:
- agresję afektywną (spowodowaną pobudzeniem autonomicznego oraz sympatycznego układu nerwowego, wpływającego na emocje)
- agresję nieafektywną (łowiecką)
Joel Dehasse klasyfikuje agresję na:
- ofensywną
- obronną
- nietypową (trudno jest określić, czy jest to agresja ofensywna czy obronna)
Do agresji ofensywnej zalicza się;
- agresję konkurencyjną o zasoby
- agresję hierarchizującą
- agresję z frustracji
- agresję dystansującą
- agresję przemieszczoną
- agresję łowczą
- agresję gończą
- agresję instrumentalną
Do agresji obronnej zalicza się:
- agresję z rozdrażnienia i bólu
- agresja ze strachu
- agresja w obronie swojego terytorium
- agresja macierzyńska
Ze względu na zaatakowanego osobnika Dehasse dzieli agresję na:
- agresje w stosunku do ludzi
- psów
- innych zwierząt
- poruszających się obiektów
